Leer de markt écht begrijpen en optimaliseer je rendement.
Over precies twee weken zijn de Amerikaanse verkiezingen.
De gokwebsites wijzen op een Trump-overwinning (63,5%).
Maar ongeacht wie het wordt... er ligt een financieel mijnenveld te wachten op de nieuwe president.
Credits naar JustDario.
Het sentiment is gezakt naar 74 na een matige dag, vooral voor waarde- en speculatieve aandelen.
Big Tech hield het doel nog aardig schoon met zelfs een minimale dagwinst voor de NASDAQ.
En nu inziend hoe die koers zich staande hield gisteren, ziet het eruit alsof het algoritme hem nog wat hoger wilt duwen.
Hoewel zo'n patroon doorgaans omlaag breekt, gaat de NASDAQ een reële poging doen om de all-time high te breken.
In Amerika is de arbeidsgraad pas niet lang geleden het oude niveau van vóór de corona-crisis gepasseerd.
Er zit een (logisch) verschil tussen 'alle werknemers' en het totale 'employment level'.
Sommige werkers werken namelijk als zelfstandigen of freelancers.
Het aantal werknemers (in loondienst) heeft een forse inhaalslag gemaakt ten opzichte van het totale 'employment level'.
Zelfs zo hard, dat het verschil ertussen nog maar 2 miljoen personen is - die dus niet in loondienst werken.
Dit is zelfs onder het niveau van 2020, waar enorm veel mensen hun baan verloren.
Nu is dit op zichzelf geen ramp.
Wat wel opzienbarend is, is dat alle groei is gegaan naar 'foreign born individuals'.
Opnieuw, geen ramp - en gezien de intense immigratie een logisch gevolg, al zou 'mass deportation' druk kunnen geven op de arbeidsmarkt.
En een duik dieper in waar de grootste banengroei aan toe te wijzen is, geeft aan dat dit de overheid blijkt te zijn.
De grafiek vertoont een enorme opmars van ambtenaren sinds de nieuwe administratie.
Er zijn onderzoeken gedaan waaruit blijkt dat ongeveer 50% van de Amerikaanse bevolking direct of indirect (via overheidscontracten aan private bedrijven) op de loonstrook staat van de overheid.
Het land ontwikkelt zich in een 'nanny state'.
Voor een potentieel Republikeinse administratie, die traditioneel zuiniger en minder socialistisch zijn, gaat het een hele opgave worden om dit wespennest te ontrafelen.
De Amerikaanse autoriteit die de inflatie meet is de Bureau of Labor Statistics.
Iedere maand berekent het o.b.v. ruim 100.000 datapunten wat de prijsontwikkeling is van verschillende goederen en diensten over heel Amerika.
Echter, de wijze van berekening verandert nog wel eens.
In 1940, 1970, 1980, 1990 en 2002 hebben significante wijzigingen plaatsgevonden.
En tegenwoordig wordt het mandje van goederen en diensten 'om de twee jaar herzien'.
Het wordt ze kwalijk genomen dat ze de berekening zodanig instellen dat de inflatie gunstig (lager) uitvalt ten faveure van de overheid - en ten nadele van de bevolking.
Energie en brandstof hebben bijvoorbeeld een relatief zware weging in de berekening van de inflatie.
De olieprijs is een cruciale factor voor het inflatiecijfer.
Overheden wereldwijd doen er alles aan om deze zo laag mogelijk te houden.
In het oktoberrapport van de Amerikaanse inflatie heeft de daling van de olieprijs grotendeels voor de daling in het inflatiecijfer gezorgd.
De zware weging van energie en brandstof geeft de overheid een middel om directer invloed uit te oefenen op de inflatie.
Met deze 'nieuwe' berekening is de inflatie momenteel dus 2,4%.
Maar in de berekening van de 1990-standaard zou de inflatie volgens ShadowStats uitkomen op zo'n 6,5%.
Het is niet gek dus dat consumenten amper voelen dat de inflatie lager wordt.
En dit zou ook betekenen dat de renteverlaging véél te voorbarig is geweest - en mogelijk teruggedraaid moet worden...
De grote Amerikaanse financials hebben het cijferseizoen succesvol afgetrapt.
Het netto-inkomen van de bankensector komt totaal neer op ruim $70 miljard.
Dat is wat ze aan de oppervlakte maar wat graag aan aandeelhouders presenteren.
Maar onder de oppervlakte is dit wat ze het liefste wegfrommelen, wat voor de toezichthouder niet te verstoppen is.
De ongerealiseerde verliezen die banken op hun balans hebben, is totaal zo'n $500 miljard.
Dit is het gevolg van een enorme berg aan laagrentende obligaties die sinds de rappe renteverhogingen vanaf 2021 nagenoeg waardeloos zijn.
En dan zijn dit de cijfers van private banken - laat staan hoe dat voor de Federal Reserve is...
Ter vergelijking, de ongerealiseerde verliezen tijdens de financiële crisis in 2008 telden nog geen $75 miljard.
Dat is nu zo'n 7x zo veel.
Het wordt beargumenteerd dat dit de reden is dat de rentes al omlaag gaan (en dat het inflatiecijfer hiervoor gemanipuleerd wordt).
Banken hebben grote sommen geld vastzitten in waardeloze obligatie, dat ze niet kunnen bereiken zonder een verlies te nemen.
Het enige dat ze kunnen doen is wachten tot de obligatietermijn verloopt om het geld terug te krijgen en hopen dat er in de tussentijd geen bankrun ontstaat - het geld is er namelijk niet, alleen op papier...
De volgende Amerikaanse president zal moeten dealen met dit financiële mijnenveld.
